jer0en
2010-02-17 06:54:42 UTC
dit is effe lastig. ik zit net obelix en co te lezen, en die menhirs hebben
werkelijk geen enkele kwaliteit die ze voor de consument aantrekkelijk
maakt. dat lijkt in elk geval vrij uniek, want als je ze vergelijkt met de
produkten die in onze tijd economie en status quo (maw. de vrede) in stand
houden, dan blijken die stuk voor stuk wel degelijk zulke kwaliteiten te
hebben.
een menhir kan je echt alleen maar in de tuin zetten, maar een kerstboom is
mooi, in een auto kan je leuke ritjes maken, met een computer kon je zelfs
al voor het internet je brieven archiveren en printen, een pakje sigaretten
is een pain-killer, en een krant of magazine amuseert.
nee, de paradox van het gebruik van het instrument van de
crash-course-economie tot behoud van de eeuwige vrede (maw. status quo) is
niet zo eenvoudig te omschrijven alsof deze produkten geen funktie zouden
hebben, want die hebben ze wel degelijk. om het probleem te kunnen duiden
moeten we een stapje verder en konstateren dat ze deze funkties alleen maar
hebben binnen een bepaalde kontekst.
en wel een kontekst die ons volledige gevoelsleven en beoordelingsvermogen
beheerst. een kontekst die zich manifesteert als, en derhalve de status
heeft van een realiteit, die het bestaan van eventuele andere realiteiten
geheel overschaduwt. kortom, een dogmatische realiteit.
en vandaar dat ik al enige tijd op het usenet "the philosophy of formal
reality" tracht te ontwikkelen, kompleet met historische ontwikkeling, en
dat doe ik lekker in allerlei verschillende nieuwsgroepen, zodat niemand het
kan vinden, omdat ik van mening ben dat "onze" realiteit ons van buiten of
liever van bovenaf wordt opgelegd, door een machthebber die we niet kunnen
zien, omdat die zichzelf daaruit kan wegvlakken.
maar goed, in ons geval, en dat van obelix, gaat die kontekst uit van de
intrinsieke waarde van het geld. kortom alle onbetwistbare kwaliteiten van
de kernprodukten van onze economie gaan terug op die ene kwaliteit van het
geld, tw. dat het nuttig is om het te hebben, en alleen die is betwistbaar.
zonder geld is een kerstboom een kerstboom, een auto een hoop werk, een
computer een lichtbron die op stroom werkt, sigaretten een vergift, een
magazine een plaatjesboek en een krant een pak wc-papier. met geld wissel je
onder een kerstboom dure kadootjes uit, rij je met een auto rij naar je
werk, voer je met een computer juridische oorlogen met concurrenten, kan je
dankzij sigaretten langer werken, en blijf je dankzij kranten en magazines
op de hoogte.
kortom als we de laatste stelling, in dit geval de intrinsieke kwaliteit van
het geld voor waar aannemen, en die verplicht stellen door haar heilig te
verklaren, en met lijf of vrijheidsstraffen of beter nog met zachte mafiose
dwang dreigen in geval van betwisting, worden alle daaruit volgende
kwaliteiten onbetwistbaar. waar, bestaand, werkelijk, ofwel onderdeel van de
realiteit.
en zo hebben we aangetoond dat een dogmatische realiteit berust op een of
meerdere grondstellingen, axioma's, premissen, postulaten, maar in de
filosofie noemen we die dingen paradigma's. waarschijnlijk omdat digma van
dogma komt. alleen dat para slaat nergens op, want paradigma betekent op
zijn best een dogma waartegen je een ander dogma afzet, kortom mee
vergelijkt. en vandaar dat paradigma voorbeeld of analogie betekent.
een paradigma is geenszins een premisse of postulaat. een premisse of
postulaat is echter meer wiskundig dan filosofisch, kortom heeft niet
noodzakelijk iets met dogma te maken. vandaar dat ik een nieuw filosofisch
begrip wens te introduceren, niet in de laatste plaats omdat het een min of
meer centraal begrip beschrijft in deze wetenschap, tw. een dogma dat aan
andere dogma's voorafgaat, nl. een praedigma of beter nog een
PREDIGMA
dank u.
werkelijk geen enkele kwaliteit die ze voor de consument aantrekkelijk
maakt. dat lijkt in elk geval vrij uniek, want als je ze vergelijkt met de
produkten die in onze tijd economie en status quo (maw. de vrede) in stand
houden, dan blijken die stuk voor stuk wel degelijk zulke kwaliteiten te
hebben.
een menhir kan je echt alleen maar in de tuin zetten, maar een kerstboom is
mooi, in een auto kan je leuke ritjes maken, met een computer kon je zelfs
al voor het internet je brieven archiveren en printen, een pakje sigaretten
is een pain-killer, en een krant of magazine amuseert.
nee, de paradox van het gebruik van het instrument van de
crash-course-economie tot behoud van de eeuwige vrede (maw. status quo) is
niet zo eenvoudig te omschrijven alsof deze produkten geen funktie zouden
hebben, want die hebben ze wel degelijk. om het probleem te kunnen duiden
moeten we een stapje verder en konstateren dat ze deze funkties alleen maar
hebben binnen een bepaalde kontekst.
en wel een kontekst die ons volledige gevoelsleven en beoordelingsvermogen
beheerst. een kontekst die zich manifesteert als, en derhalve de status
heeft van een realiteit, die het bestaan van eventuele andere realiteiten
geheel overschaduwt. kortom, een dogmatische realiteit.
en vandaar dat ik al enige tijd op het usenet "the philosophy of formal
reality" tracht te ontwikkelen, kompleet met historische ontwikkeling, en
dat doe ik lekker in allerlei verschillende nieuwsgroepen, zodat niemand het
kan vinden, omdat ik van mening ben dat "onze" realiteit ons van buiten of
liever van bovenaf wordt opgelegd, door een machthebber die we niet kunnen
zien, omdat die zichzelf daaruit kan wegvlakken.
maar goed, in ons geval, en dat van obelix, gaat die kontekst uit van de
intrinsieke waarde van het geld. kortom alle onbetwistbare kwaliteiten van
de kernprodukten van onze economie gaan terug op die ene kwaliteit van het
geld, tw. dat het nuttig is om het te hebben, en alleen die is betwistbaar.
zonder geld is een kerstboom een kerstboom, een auto een hoop werk, een
computer een lichtbron die op stroom werkt, sigaretten een vergift, een
magazine een plaatjesboek en een krant een pak wc-papier. met geld wissel je
onder een kerstboom dure kadootjes uit, rij je met een auto rij naar je
werk, voer je met een computer juridische oorlogen met concurrenten, kan je
dankzij sigaretten langer werken, en blijf je dankzij kranten en magazines
op de hoogte.
kortom als we de laatste stelling, in dit geval de intrinsieke kwaliteit van
het geld voor waar aannemen, en die verplicht stellen door haar heilig te
verklaren, en met lijf of vrijheidsstraffen of beter nog met zachte mafiose
dwang dreigen in geval van betwisting, worden alle daaruit volgende
kwaliteiten onbetwistbaar. waar, bestaand, werkelijk, ofwel onderdeel van de
realiteit.
en zo hebben we aangetoond dat een dogmatische realiteit berust op een of
meerdere grondstellingen, axioma's, premissen, postulaten, maar in de
filosofie noemen we die dingen paradigma's. waarschijnlijk omdat digma van
dogma komt. alleen dat para slaat nergens op, want paradigma betekent op
zijn best een dogma waartegen je een ander dogma afzet, kortom mee
vergelijkt. en vandaar dat paradigma voorbeeld of analogie betekent.
een paradigma is geenszins een premisse of postulaat. een premisse of
postulaat is echter meer wiskundig dan filosofisch, kortom heeft niet
noodzakelijk iets met dogma te maken. vandaar dat ik een nieuw filosofisch
begrip wens te introduceren, niet in de laatste plaats omdat het een min of
meer centraal begrip beschrijft in deze wetenschap, tw. een dogma dat aan
andere dogma's voorafgaat, nl. een praedigma of beter nog een
PREDIGMA
dank u.